A pontevedresa Cora Velasco abrirá as os concertos para presentar o seu último traballo ‘Sortilegios’. Cerca das 22:00 horas chegará a quenda de Joe Crepúsculo coa súa particular viaxe polos diferentes recunchos do electro-pop.
Tras as actuacións deste xoves, chegará a derradeira sesión a cargo de Zenet e Bliusvai prevista para o vindeiro 29 de agosto. Polo escenario dos Solpores do Museo, teñen pasado xa Baiuca, Presumido, Amaro Ferreiro, Villanueva, Moon Cresta, Aurora & The Betrayers, Budiño e Soleá Morente en catro citas semanais que comezaron o 24 de xullo cun público acumulado dunhas 1.200 persoas.
O obxectivo que vertebra este ciclo é o de poñer en valor a artistas ou grupos locais, tanto emerxentes como consagrados, artellando unha programación xunto a outros músicos do panorama nacional.
Cora Velasco
Cora Velasco chega á música a través da interpretación. Tras publicar catro traballos baixo o pseudónimo de Cora Sayers desde 2014, en 2018 decide apostar pola composición en castelán e un novo nome, o seu propio. Cora reaparece cunha nova proposta: ‘Sortilegios’, o seu traballo máis persoal e candidato a protagonizar a consolidación da súa transición de “promesa” a unha verdadeira “realidade”. O disco é unha colección dunha versión e sete cancións propias, todas compostas en 2018, excepto unha.
Joe Crepúsculo
Joël Iriarte Parra naceu e creceu en Sant Joan Despí, a poucos quilómetros ao sur de Barcelona, no Baix Llobregat: berce tamén de Estopa, Rosalía, OBK, A Banda Trapera do Río, La Estrella de David (con quen formou o dúo Junco y Diamante) ou Tarántula (de quen era teclista). Dende que se transformou en Joe Crepúsculo foi cambiando de residencia: do centro barcelonés a Palma de Mallorca e Madrid.
Joe Crepúsculo debutou en solitario xusto o ano en que o mundo embarrancaba (2008), mentres a caída de Lehman Brothers iniciaba un desastre que aínda colea. Meses antes da efeméride debutaba ás agochadas con ‘Escola de zebras’ e, só semanas despois, asombraba na escena máis cool con outro disco: ‘Supercrepus’.
Xoga cos xéneros musicais coma se dunha ‘Baralla de coitelos’ se tratase: electropop, rock, trap, house, cumbia, rumba xitana, samba, hardtechno, country, postpunk, EDM low- fi, música urbana… Pero sempre soando máis a el mesmo que a ningunha outra cousa. Entre o atemporal clasicismo melódico e a máis inquieta experimentación.